leylayım.. :)

Hani ben taşınabilir hafızaydım ya.. Hani hiç bir şeyi unutmuyordum ve bu durumdan çok şikayetçiydim ya.. Biraz evvel Kuzusarması aradı:

- Kuzu, sen kirayı ödedin mi bu ay?
- Kira mı? Bugün ayın kaçı? Oha, 6'sı olmuş. Farkında değilim.. -Ayın 1'inde yatırıyorum kirayı bu arada.-
- Demin ev sahibi aradı?
- Eeeee, ne dedin?
- "Bizim otomatik ödeme talimatımız var, olmaz öyle şey, yatmıştır para." dedim. -Bu "otomatik ödeme" ben oluyorum sanırım. :)-
- Hemen yatırıyorum aşkım, "bankada bir sorun olmuş" filan de arayıp, olmaz mı?
- Olur. Sen de aidatı ve kredi kartı borcunu öde bu arada. Onları da unuttun di mi?
- Unuttum. :)
- Kuzu, sana "LEYLA" diyelim mi bugün? Hı? :)
- Diyelim. Hatta bugün yetmez, bu ay olsun.
- Tamam. :)

Ya, böyle işte.. Ben de unuttum. Hem de her şeyi. Hepsini birden! Çok utandım. :( Ama çok hafifledim bir yandan da. Düzenli olarak yaptığım şeyleri bile unutabildiğimi hatırlamak ne güzel şey! :)

Unutmuşum! :)