Pazar, Nisan 29, 2007

kökler..

İşim, gücüm, en büyük heyecanım buydu son dönemlerde.. Çok güzel geçti, tadı damağımda kaldı. Yazılar, sobeler için iki gün izin. :)

16 Comments:

At 29/4/07 19:34, Blogger Unknown said...

yine süpersin eprum, senin gibi dost her dostun, herkesin başına.

 
At 30/4/07 09:30, Blogger HMF said...

hicbirinizi tanimiyorum ama, gozlerim dolu dolu izledim. (iste olmasam ciyak ciyak aglardimda:))
hep boyle beraber, mutlu olun, emi!!:)

 
At 30/4/07 14:30, Blogger ulkem said...

tanımıyorum hiç birinizi(kuzuş hariç tabi)ve anım da yok hiçbirinizle, ama sanki her anını yaşamış kadar duygulandım...
ülkem

 
At 1/5/07 06:44, Blogger YOK Kİ said...

sarı badanalı ve gri kapılı sınıflar, jile-ceket takımları, çocuk yüzlerin büyümesi ama değişmemesi, fotograflardaki pek çok detay çok tanıdık ve duygulandırıcı.

izlettirdiğin, yedi senemi yanyana geçirdiğim ve birlikte büyüdüğüm fakat çoğunun şu an nerede olduğunu dahi bilemediğim arkadaşlarımı hatırlattı. özlemin yanında bir daha sizler gibi ne zaman görüşebiliriz ki endişesini hissettirdi.

sizler ne sıklıkta görüşebiliyordunuz? nasıl bir his uzun yıllar görüşemeyip bir anda karşılıklı oturmak? anlatmaya nereden başlanır, aradaki mesafe ne hızla yıkılır, yıkılabilir mi?

 
At 1/5/07 10:23, Blogger rahel said...

Zeynep'in Annesi,
Öyle süperim ki Memo'yu hala aramadım! Artık aramaya da yüzüm yok, Allah taksiratımı affetsin.

hmf,
Hepimiz, hep, olabildiğince mutlu olalım. Yüzyılın hedonisti olarak başka dileğim yok. :) İçtenliğin için sağol.

Ülkem,
Müzikten o müzikten. :) Bir de sen yeni annesin tabii, aka boka duygulanman doğal. :)

yok ki,
Bölük pörçük görüşüyorduk zaten. Bazı kişiler, bazı kişilerle; bazıları hiç.. Biri şu satırları yazarken yanımda oturuyor ve gülümsüyor mesela. :) Ama bu kadar kalabalık, hani tabiri caizse "çete" olarak uzun zamandır görüşmemiştik. Valla buluştuğumuzda dün ayrılmış gibiydik, hatta eşlerimizi de getirdik. Aniden garip bir biçimde büyük bir aile oluverdik. :) Hiç zor olmadı.. Sizin için de olmaz eminim.. :) Umarım en azından.

 
At 1/5/07 20:29, Blogger Tolga Kaya said...

Bi tuhaf oldum, muzik mi, "o" yillar mi, unut(ul)muslugum mu, bilemiyorum.

Pek guzel olmus, insanin "bir elin parkmaklarini" gececek sayida lise arkadaslarini hala gorebilmesi bulunmaz bir nimet, tebrikler... :)

 
At 2/5/07 13:22, Blogger Öz said...

diken diken oldum izlerken, aynı masayi kendim için diledim birden. tebrik ederim bunu basarabildiginiz icin. sarkı seçimi de harika olmuş. nice masalarınız olmasını diliyorum...

 
At 2/5/07 21:39, Blogger Açalya said...

Ben de gozlerim dolarak izledim, bravo hepinize bir araya gelmisiniz.

 
At 3/5/07 01:27, Blogger Daphne said...

bende herkesle sanirim ayni duygulari paylasiyorum...taniyipta gozleri dolar mi insanin? dolar tabii...bizde gectik ne de olsa o yollardan, ve keske bizde hala sizin gibi "bir" olabilseydik...

 
At 3/5/07 14:55, Anonymous Adsız said...

Tezer özlü hakkında görüşmek isterim eğer tutkulu bir şekilde onun sayfalarında kaybolduysan...

fotograf-kalemligi.deviantart.com dan ulasabilirsin bana.

 
At 5/5/07 21:13, Anonymous Adsız said...

hani iki gün müsade almıştın, yeni yazı için?

Ayşegül

 
At 6/5/07 00:29, Blogger Lord of Clouds said...

ehi =) yine aynı şarkı çalıyo.
Dur ya ben yaşlanmadım daha yaşım 18 :| aaa :O geçen sene mezun oldum liseden.Ama bu şekilde bir araya gelmek zor aslında :( umarım bana da kısmet olur en anılısından =)

 
At 9/5/07 00:42, Anonymous Adsız said...

cogu sigara içiyor yaramaz cocukların. ama hepsi de cok tatlı bir kısmını bende tanıyorum

 
At 10/5/07 10:34, Blogger rahel said...

Gözleri dolanlar,
Ben hala ağlıyorum yahu, deli miyim neyim.. Hepinize benimle beraber "bir tuhaf" olduğunuz için teşekkür ederim. :)

yazabilen yaratık,
Ziyaret ettim seni, galerini beğendim.

amca,
Bildiğim kadarıyla İzmir'de bir amcam yok ama olsun. :) Beni yeğenin olarak görüyorsan ve bu Tekel reklamı çocuklarını da tanıdığını söylüyorsan öyledir. Nitekim amcalar yalan söylemez. :) En azından benimkiler.

 
At 16/5/07 13:54, Blogger AycA said...

Tesadüfen buldum blogunu.. nereden hangi siteden geldim bilmiyorum.. içim bir garip oldu.. ne güzel yapmışsın.. özendim çok.. en kısa zamanda bir organize olunmalı eski lise arkdaşlarıyla dedim ve teşekkür etmek istedim sana. Sevgimle

 
At 22/5/07 11:17, Blogger rahel said...

Ayça,
Umarım en kısa zamanda siz de buluşursunuz. İnsan zamanın akıp geçtiğini böyle anlıyormuş meğer. :) Beğenmene sevindim.

 

Yorum Gönder

<< Home